Het werkt niet meer mensen. Nederland, en misschien wel de hele wereld, gaat kapot.
De publieke omroep staakt vandaag.
Hoi mensen van de publieke omroep. Ik hou van jullie. Jullie hebben mij gevormd.
Vara’s Vuurwerk hielp me nieuwe muziek te leren kennen, Theo en Thea lieten me keihard lachen, Willem Ruis blies me bijna van mijn ouderlijke bank af, en ik zou nog honderden andere dingen op kunnen noemen waarom ik van jullie hou. Intens.
Jullie zijn echter niet meer nodig. Sorry daarvoor.
Ingehaald.
De publieke omroep is ooit opgericht om ons, het volk, nieuws en vermaak te bieden.
In 1988 kwam de eerste commerciële zender erbij, ondertussen zijn het er meer dan we met z’n allen kunnen volgen. Bedrijven die hard werken en strijden om kijkers, reclame-inkomsten enzovoorts.
Dat is niet jullie taak.
Jullie huidige vorm is niet meer van deze tijd. Het is nergens voor nodig dat jullie strijden om ‘het grootste gedeelte’ van Nederland een platform te bieden met alledaags vermaak. Die rol is overgenomen door de commerciëlen en internet.
Jullie moeten veranderen, en wel nu. Niet staken. Niet zeuren over tradities.
Tragedy of the commons/Victory of the commons.
De publieke omroep denkt op dit moment heel erg in haar eigen belang. Dat snap ik, want dat doet (bijna) iedereen in een kapitalistische maatschappij. Dit weekend vertelde Joost de Valk daar nog bezield over op WordCamp. Lees zijn (Engelse) stuk over Adam Smith’s principe en het Nash Equilibrium (nb; het stuk is geschreven door zijn vrouw Marieke, dus eigenlijk lees je haar stuk).
Al jullie programma’s die gemaakt worden in jullie eigen belang EN het belang van de maatschappij omarm ik, en blijf ik omarmen. Alles wat jullie doen om ‘de kijker’ te lokken (zeg maar ‘die hot chick’ uit het stukje van A Beautiful Mind), is overbodig.
Besef jezelf dat de strijd om de kijker/luisteraar niet meer de strijd is die jullie horen te voeren, en als je dat wel wil doen, je geen publieke, maar een commerciële omroep moet worden. Dat is (helaas voor jullie) het systeem waar Nederland op draait.
Nederland draait niet.
“Het systeem waar Nederland op draait”, zeg ik net, en ik word er gewoon een klein beetje heel erg verdrietig van.
Heren en dames politici. We zijn het vertrouwen in jullie kwijt, en ik ga jullie nu uitleggen waarom.
De Nederlandse politiek anno 2013.
Het enige wat we jullie zien doen, is strijden voor je eigen vierkante meter pluche.
Jullie zijn vergeten dat het de bedoeling is dat we op jullie stemmen omdat jullie dingen roepen waarvan wij willen dat jullie ze uitvoeren. Daarom stemmen we op jullie.
Maar nee; jullie doen niks anders als compromissen sluiten, jullie standpunten veranderen, en daarna ruzie maken met elkaar zodat er gewoon helemaal niks gebeurt.
Ondertussen gaat ons land kapot.
Wat ik jullie de afgelopen tien(tallen?) jaren heb zien doen, is kibbelen, elkaar het leven onmogelijk maken, en proberen de zittende partij omver te gooien omdat ‘het anders moet’.
In de gevallen dat dat gelukt is, zaten we met impasses, nieuwe verkiezingen, nieuwe coalities, nieuwe plannen, en nieuwe opposities die weer precies hetzelfde doen. De ander dwarsbomen ter meerdere eer en glorie van jezelf.
Niet Nederland. Het lijkt soms wel of Nederland jullie geen zak interesseert.
Het ligt aan het systeem.
Net als bij de politieke omroep (lees dat stuk van Joost/Marieke ook vooral even) werken jullie volgens een verouderd systeem.
Dat moet op de schop, en wel nu. Voor het te laat is.
Stel (bijvoorbeeld) dat we na de volgende verkiezingen de hele oppositie het jaar na de verkiezingen verplichten mee te gaan in de plannen van de verkozen regering, en in dienst van hun te werken. Zij hebben gewonnen, zij mogen bepalen wat er gebeurt.
Of dat we voortaan maar 1 partij laten winnen, geen coalities meer die het eigenlijk onderling al niet eens kunnen worden, laat staan dat ze hun plannen kunnen verkopen aan de tegenstanders (die het toch nergens mee eens zijn, zelfs al waren ze dat in hun verkiezingsprogramma wel…).
Voetnoot; ik pretendeer hier niet ‘de oplossing’ te bieden, ik kaart alleen wat alternatieven aan.
Ik ben het zat.
Spuug- en spuugzat.